ஜே.கே

பேரினைப் பாடப் புகழ்பாட, விண்தொட்ட

சீரினைப் பாடநினைந் தேனையோர் - நேரிணை

இல்லா தவனே இழவினைப் பாடென்று

சொல்லாமற் சொன்னதென் சொல்?

திறத்தினைப் பாடத் திசையெட்டு மோங்கு

சிறப்பினைப் பாடநினைந் தேனை -இறப்பினைப்

பாடிப் புலம்பென்று கூறி இருகண்ணை

மூடிமறைந் தால்என் முறை?

நடைபாட, ஈர்க்கும் நளினமிகு பேச்சுப்

படைபாட நின்றவன்நீ பெற்ற - விடைபாடி

ஆவென் றழுதரற்றி என்கவிப்பூ பாடையில்

தூவெனத் தூவிடவோ சொல்.

எழில்பாட வந்துன் எதிர்பாட வீரக்

கழல்பாட நின்றேன்;பேய்க் காற்றின் - சுழல்பாட்டைக்

கேட்குமோ பூவனம்? கேட்கும் வலியுண்டோ?

தாக்குந் துயர்அத் தகை!

கம்பீர மென்றுங் குறையாமற் கர்ச்சிக்கும்

உன்வீரம் பாடநினைந் தேன்ஐயோ -வெம்பாரம்

ஏற்றியென் நெஞ்சை எரிக்கவே நீயின்று

கூற்றொடுஞ் சென்றதென் கூறு?

எச்சில் விழுங்கும் எரிமலையும் உன்பேரை

உச்சரித்தால் என்றே கவிபாடி - உச்சி

முகர விருந்தவென் நெஞ்சைப் பிரிவால்

தகர்ப்பதெவ் வாறு தகும்?

எழுத்தென்று சொன்னால் இதுவே; உலகில்

எழுத்தாளன் என்றால் இவனே! - முழுத்தகுதி

பெற்றவன்வே றாரென்று பேசவே வைத்தவெம்

கொற்றவ! போனாயோ இன்று?

வசைபாடி வந்தவர் வாய்விட் டலற

இசைபாடி வந்தோர் இடிய - அசைந்தாடி

பூந்தேரில் ஏறிப் புறப்பட்டாய்; மீண்டுமுனை

வேந்தனே காண்பதெவ் வாறு?

மீசை முறுக்கும் கரமெங்கே? நற்றமிழை

வீசிச் செருக்கும் குரலெங்கே? - நீசர்

குடலைக் கலக்குமப் பார்வையெங்கே? யென்று

கடலை வடிக்குதே கண்.

பெட்டையும் ஏந்துவான் போர்வாள்; எழுதுகோலைத்

தொட்டெழுத வேண்டுமடா பேராண்மை! - எட்டுதிசை

எங்குமே இஃதை எழிலுற சாற்றியவென்

சிங்கமே மாயுமோநின் சீர்?

நிமிரத் தமிழ்க்குலம் நின்றவன் போனாய்

அமரப் பதவி அடைந்தாய் - குமுறும்

மனத்தினை எவ்வாறு தேற்றுவேன்? எம்தலைவ!

உனக்கென்ன போகின்றாய் போ!

(என் அபிமான எழுத்தாளன் ஜெயகாந்தனின் மரணத்திற்காக எழுதியது)

-----------ரௌத்திரன்